Teknologjitë e komunikimit celular zhvillohen vazhdimisht. Në mënyrë që të jenë në gjendje t'u ofrojnë klientëve shërbime konkurruese, operatorët celularë përpiqen të përdorin përparimet më të fundit në këtë fushë. Drejtimi më premtues sot është komisionimi i rrjeteve 4G.
Klasa 4G sot përfshin rrjetet e komunikimit celular të krijuara në bazë të teknologjive të gjeneratës së katërt. Ato karakterizohen nga shpejtësia e lartë e shkëmbimit të informacionit, si dhe përmirësimi i cilësisë së komunikimit me zë. Ndryshe nga 3G, rrjetet e kësaj klase përdorin vetëm protokollet e transferimit të të dhënave pako (IPv4, IPv6). Kursi i këmbimit është mbi 100 Mbps për pajtimtarët celularë dhe mbi 1 Gbps për pajtimtarët fiks. Transmetimi i zërit në rrjetet 4G kryhet përmes VoIP. Tani ekzistojnë dy teknologji që njihen se plotësojnë të gjitha kërkesat e rrjeteve 4G. Këto janë LTE-Advanced dhe WiMAX (WirelessMANAd Advanced).
Zhvillimi i teknologjisë LTE, i cili është prototipi i LTE-Advanced, filloi në 2000 nga Hewlett-Packard dhe NTT DoCoMo. Ky drejtim ishte premtues, pasi që edhe rrjetet e gjeneratës së tretë sapo kishin filluar të fitonin popullaritet. Teknologjia filloi të përmbushë kërkesat e 4G vetëm në lëshimin e dhjetë. Sidoqoftë, meqenëse ky standard mund të zbatohej në rrjetet ekzistuese mobile, ai filloi të përfitonte nga mbështetja e operatorëve celularë. Rrjeti i parë i bazuar në LTE-Advanced u lansua zyrtarisht në Dhjetor 2009 në qytetet e Stokholmit dhe Oslos.
Teknologjia WiMAX është një evolucion i standardit Wi-Fi të transmetimit të të dhënave pa tela. Ajo është duke u zhvilluar nga Forumi WiMAX, themeluar në 2001. Një tipar i WiMAX është ekzistenca e protokolleve të ndryshme të shkëmbimit të informacionit për pajtimtarët statik dhe celular. Rrjeti i parë celular duke përdorur teknologjinë WiMAX u lançua në dhjetor 2005 në Kanada.
Sot, rrjetet 4G kanë filluar të fitojnë gjithnjë e më shumë popullaritet në të gjithë botën. Sidoqoftë, zbatimi i tyre është i mbushur me disa vështirësi. Njëra prej tyre është se valët e radios me frekuencë të lartë të përdorura në këto rrjete janë jashtëzakonisht të dobëta në depërtimin e ndërtesave urbane. Prandaj (krahasuar me 3G), shumë stacione bazë kërkohen për të siguruar mbulim cilësor.
